യഥാർത്ഥ ദ്രവ്യം തന്നെ വേണമെന്ന് പറയുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ്?

ക്ഷേത്രങ്ങൾ കേവലം സങ്കല്പ്പമോ വിശ്വാസമോ അല്ല. അതിനുപുറകിൽ വ്യക്തമായ ശാസ്ത്രം പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്. ജീവചൈതന്യം അവിടെ തുടിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന കാര്യം നാം അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതാണ്. നിഷ്കളവും നിരൂപവും അനന്തവുമായ ചൈതന്യത്തെ വ്യഷ്‌ടീകരിച്ച് സകളീകരിച്ചുകൊണ്ടാണ് ക്ഷേത്രത്തിൽ ദേവചൈതന്യം പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുന്നത്. അതാണ് പ്രാണപ്രതിഷ്ഠ എന്നതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അതിനാൽ ഒരു വ്യക്തിജീവന്റെ സംവേദനത്വം ക്ഷേത്രചൈതന്യത്തിനുമുണ്ട്. അവിടെ ഹിതാഹിതങ്ങളും ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളും മുനുഷ്യന്മാർക്ക് എങ്ങനെയാണോ അതേപോലെ ദേവചൈതന്യത്തിനുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് പ്രഭാതത്തിൽ പള്ളിയുണർത്തൽ വാകച്ചാർത്ത് സ്നാനം വസ്ത്രാദി അലങ്കാരം നിവേദ്യം തുടങ്ങിയ ഉപചാരങ്ങൾ ആവശ്യമായിവരുന്നത്. പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെട്ടതു കൊണ്ടുള്ള ദേവന്റെ വിരസത മാറ്റുവാൻ വേണ്ടി വാദ്യഘോഷങ്ങളോടുകൂടെയുള്ള യാത്രകളും നടത്തപ്പെടുന്നു. ദേവൻ കലാരസികനായതിനാൽ വിവിധകലകളും അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. ദേവന്റെ പ്രീതിമാത്രം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ ദേവൻ അഭിലഷിയ്ക്കുന്ന ദ്രവ്യത്തിനു പകരം മറ്റൊന്ന് നൽകുന്നത് യുക്തമാണോ? ചായ ആഗ്രഹിയ്ക്കുന്ന വ്യക്തിയ്ക്ക് ജീരക വെള്ളംകൊണ്ട് തൃപ്തപ്പെടാനാവില്ല. അതിനാൽ ദേവതയ്ക്ക് തൃപ്തി ഏതൊന്നിലാണോ അതുതന്നെ നൽകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അതല്ലെങ്കിൽ ദേവതാകോപം ഉണ്ടായേക്കാം. ആ കോപത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമായ ദുരിതങ്ങൾ സമൂഹത്തിനും ബാധിച്ചേക്കാം. ജ്യോതിഷികൾ പ്രശ്നവശാൽ ഈ കാര്യം അഭിപ്രായപ്പെട്ടെന്നും വരാം. ശാക്തേയസംവിധാനത്തിൽ കുടിയിരുപ്പ് നടത്തിയ കാവുകളിൽ മദ്യമാംസാദികൾകൊണ്ട് ദേവിയ്ക്കുണ്ടാകുന്ന തൃപ്തി മറ്റൊരു ദ്രവ്യം കൊണ്ടും ഉണ്ടാവുകയില്ല.