അഹിംസാപരമമായ ധർമ്മം തന്നെ, എന്നാൽ ധർമ്മഹിംസയും ധർമ്മം തന്നെയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കണം. പലപ്പോഴും ജീവകാരുണ്യം എന്ന പദംകൊണ്ട് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് സ്ഥൂലജീവികളെ മാത്രമാണ്. എന്നാൽ സൂക്ഷ്‌മജീവികൾക്കും ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവും അവകാശവും ഉണ്ടെന്നുള്ള കാര്യം വിസ്മരിക്കരുത്. നാം ഒരു കൃഷി നടത്തണമെങ്കിൽ എത്രമാത്രം ചാഴികളെയും കീടങ്ങളെയും നശിപ്പിക്കണം. രാത്രിയിൽ സുഖനിദ്ര കിട്ടണമെങ്കിൽ കൊതുകുകളെ കൊന്നൊടുക്കണം. ഒരു വീട് പണിയണമെങ്കിൽ ആ സ്ഥലത്തുള്ള ചിതൽ തുടങ്ങിയ ചെറുപ്രാണികളെ നശിപ്പിക്കണം.. വീടുപണിയുവാൻ ധാരാളം മരങ്ങൾ മുറിക്കണം. മരങ്ങളും ജീവികളാണല്ലോ? അവയ്ക്കും ജീവിക്കുവാനുള്ള അവകാശവും ആഗ്രഹവും ഉണ്ടാകില്ലേ? ഇങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ രോഗം വന്നാൽ രോഗാണുക്കളെ നശിപ്പിക്കുന്നതുപോലും പാപമായി കണക്കാക്കേണ്ടിവരും. രോഗാണുക്കളും സൂക്ഷ്മജീവികളാണല്ലോ? അതിനാൽ പ്രായോഗികമായ അഹിംസ മാത്രമേ നടപ്പിൽ വരുത്തുവാൻ പറ്റുകയുള്ളു. ഒരാനയ്ക്കും ഉറുമ്പിനും സ്വന്തം ജീവൻ വിലപ്പെട്ടതുതന്നെയാണ്. പ്രകൃതിയുടെ സന്തുലന നിയമം അപ്രതിരോധ്യവുമാണ്.
. . ഹരിശ്രീ ഗണപതയെ നമഃ അവിഘ്നമസ്തു ശ്രീ ഗുരുഭ്യോ നമഃ നവഗ്രഹേഭ്യോ നമഃ . .
