രാശ്യന്തഗേ സദ്ഭിരവീക്ഷ്യമാണേ
ചന്ദ്രേ ത്രികോണപഗതൈശ്ച പാപൈഃ
പ്രാണൈഃ പ്രയാത്യാശു ശിശുർവ്വിയോഗ-
മസ്തേ ച പാപൈസ്തുഹിനാംശൂലഗ്നേ.
സാരം :-
ഏതെങ്കിലും രാശിയുടെ അവസാനത്തെ നവാംശകത്തിൽ (ഇവിടെ "രാശ്യന്തഗേ" എന്നതിന്നു കർക്കിടകം, വൃശ്ചികം, മീനം രാശികളിലോന്നു എന്ന് ഒരു അഭിപ്രായമുണ്ട്) ചന്ദ്രൻ നിൽക്കുകയും, ആ ചന്ദ്രന് ശുഭഗ്രഹങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടി അശേഷം ഇല്ലാതിരിയ്ക്കയും, പാപഗ്രഹങ്ങളൊക്കെയും ലഗ്നാൽ അഞ്ചും ഒമ്പതും ഭാവങ്ങളിൽ നിൽക്കുകയും ചെയ്ക; ഈ യോഗജാതൻ ഒരു വയസ്സു തികയുന്നതുവരെ മാത്രമേ ജീവിച്ചിരിയ്ക്കുകയുള്ളു. ഇവിടെ പാപൈഃ എന്നതിന്നു പകരം " ശേഷൈഃ" എന്നും ചിലർ പഠിയ്ക്കുന്നുണ്ട്. അങ്ങനെ വരുമ്പോൾ ചന്ദ്രൻ ഒഴികെയുള്ള ഗ്രഹങ്ങളൊക്കയും ലഗ്നാൽ അഞ്ചും ഒമ്പതും ഭാവങ്ങളിൽ നിൽക്കേണമെന്നറിക. ചന്ദ്രൻ ലഗ്നത്തിലും, പാപഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം ലഗ്നദ്രേക്കാണത്തിൽ നിന്നു പത്തൊമ്പതാം ദ്രേക്കാണത്തിലും നിൽക്കുക; ഈ സമയത്തു ജനിച്ച ശിശുവും ഒരു സംവത്സരത്തിനുള്ളിൽ മരിയ്ക്കുന്നതാണ്. ഈ യോഗത്തിലും ചന്ദ്രനു ശുഭഗ്രഹങ്ങളുടെ യോഗദൃഷ്ടികൾ ഇല്ലാതിരിയ്ക്കുകയും വേണം.