ശശാംകേ പാപലഗ്നേ വാ വൃശ്ചികേശത്രിഭാഗഗേ
ശുഭൈഃ സ്വായസ്ഥിതൈര്‍ജ്ജാതസ്സര്‍പ്പസ്തദ്വേഷ്ടിതോപി വാ.
സാരം :-
1). ജനനസമയത്തെ ചന്ദ്രന്‍റെ ദ്രേക്കാണാധിപന്‍ കുജനാവുക ആ ചന്ദ്രന്‍റെ രണ്ടിലും പതിനൊന്നിലുമായി മൂന്നു ശുഭന്മാരും നില്‍ക്കുക, 2). പ്രസവകാലോദയലഗ്നം പാപരാശിയാവുക, ആ ലഗ്നത്തിന്‍റെ ദ്രേക്കാണാധിപന്‍ കുജനാവുക, ലഗ്നത്തിന്‍റെ രണ്ട്, പതിനൊന്ന് എന്നീ ഭാവങ്ങളില്‍ ശുഭന്മാര്‍ മൂന്നും നില്‍ക്കുകയും ചെയ്ക. ഈ പറഞ്ഞ രണ്ടില്‍ ഒരു യോഗമുള്ളപ്പോള്‍ ജനിയ്ക്കുന്ന ശിശു സര്‍പ്പമോ സര്‍പ്പവേഷ്ടിതനോ ആയിരുന്നുവെന്നും പറയണം.
മേല്‍പറഞ്ഞ യോഗങ്ങള്‍ ധാരാളം സംഭാവ്യമായും, യോഗഫലമായ സര്‍പ്പത്തേയോ സര്‍പ്പവേഷ്ടിതനേയോ പ്രസവിച്ചു കാണുന്നത് തീരെ അസംഭാവ്യമായും ഇരിയ്ക്കുന്നതിനാല്‍ ഈ പറഞ്ഞ ഫലം അനുഭവഗോചരമല്ലെന്ന് ചിലര്‍ക്ക് പക്ഷമുണ്ടാവാമെങ്കിലും അങ്ങിനെ അസംഭാവ്യഫലമാണെങ്കില്‍ ആ സംഗതി ആചാര്യന്‍തന്നെ പറയുമായിരുന്നു. മുകളില്‍ നാഭസയോഗാദ്ധ്യായത്തില്‍
"പൂര്‍വ്വശാസ്ത്രാനുസാരേണ മയാ വജ്രാദയഃ കൃതാഃ
ചതുര്‍ത്ഥഭവനേ സൂര്യാദ്ജ്ഞസിതൗ ഭവതഃ കഥം?"
എന്ന് പറയുന്നുണ്ട്. ആ സ്ഥിതിയ്ക്ക് യോഗത്തിന്‍റെ പരിപൂര്‍ത്തിയില്‍ ഒന്നുകൂടി നിഷ്കര്‍ഷിയ്ക്കുന്നത് നന്നായിരിയ്ക്കുമെന്നു തോന്നുന്നു. എങ്ങിനെയെന്നാല്‍ ലഗ്നം പാപരാശിയാവുക, ആ ലഗ്നത്തോട് തുല്യകലയായി ചന്ദ്രന്‍ (ലഗ്നത്തില്‍ തന്നെ) നില്‍ക്കുക, ശുഭന്മാരൊക്കെ രണ്ടും പതിനൊന്നും ഭാവങ്ങളില്‍ ലഗ്നചന്ദ്രന്മാരോട് തുല്യകലയായി നില്‍ക്കുക; ഇങ്ങിനെ യോഗമുണ്ടായാല്‍ ജനിച്ചത് സര്‍പ്പം തന്നെ ആയിരിയ്ക്കുമെന്ന് പറയണം. യോഗത്തിനു സ്വല്പം മാത്രം പൂര്‍ത്തിക്കുറവുണ്ടെങ്കില്‍ ശിശു സര്‍പ്പത്തെപ്പോലെ ക്രൂരസ്വഭാവനായോ അല്ലെങ്കില്‍ അഭ്യാസവിശേഷാദികളാല്‍ പാമ്പിനെ ശരീരത്തില്‍ ചുറ്റുക (അങ്ങിനെ സുലഭമായി കാണാറുണ്ടല്ലോ) മുതലായത് ചെയ്യുന്നവനായോ ഇരിയ്ക്കുമെന്നു പറയണം.
