സൗമ്യര്‍ക്ഷാംശേ രവിജരുധിരൗ ചേത് സദന്തോത്ര ജാതഃ
കുബ്ജസ്സ്വര്‍ക്ഷേ ശശിനി തനുഗേ മന്ദമാഹേയദൃഷ്‌ടേ
പംഗുര്‍മ്മീനേ യമശശികുജൈര്‍വ്വീക്ഷിതേ ലഗ്നസംസ്ഥേ
സന്ധൗ പാപേ ശശിനി ച ജഡഃ സ്യാന്ന ചേത് സൗമ്യദൃഷ്ടീഃ
സാരം :-
ശനിയും ചൊവ്വയും ബുധന്‍റെ ക്ഷേത്രത്തിലോ ബുധക്ഷേത്രാംശകത്തിലോ നിന്നാല്‍ ജനിയ്ക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ കുട്ടിയ്ക്ക് പല്ലുണ്ടായിരിക്കും.
ചന്ദ്രന്‍ സ്വക്ഷേത്രമായ കര്‍ക്കിടകത്തില്‍ നില്‍ക്കുകയും, ആ കര്‍ക്കിടകം ലഗ്നമായി വരികയും, ആ ചന്ദ്രനെ കുജമന്ദന്മാര്‍ നോക്കുകയും ചെയ്‌താല്‍ പ്രജ ജനിയ്ക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ കൂനനായിരിക്കും.
മീനം രാശി ലഗ്നമാവുകയും, ആ ലഗ്നത്തിലേയ്ക്ക് ചന്ദ്രന്‍റെയും ചൊവ്വയുടേയും ശനിയുടേയും ദൃഷ്ടിയുണ്ടാവുകയും ചെയ്‌താല്‍ ശിശുവിന് മുടന്തലുണ്ടായിരിക്കും.
കര്‍ക്കിടകം, വൃശ്ചികം, മീനം ഇതിലൊന്നില്‍ പാപഗ്രഹവും ചന്ദ്രനും നില്‍ക്കുകയും, അവര്‍ക്ക് ശുഭദൃഷ്ടിയില്ലാതിരിയ്ക്കയും ചെയ്‌താല്‍ പ്രജ ജഡനായിരിയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാക്കുവാനും, മനസ്സിലാക്കിയത് പറയാനും ശക്തിയില്ലത്തവനേയാണ് "ജഡന്‍" എന്ന് പറയുന്നത്.
മേല്‍പറഞ്ഞ യോഗകര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ക്ക് ശുഭദൃഷ്ടിയുണ്ടെങ്കില്‍ ആ ശുഭഗ്രഹങ്ങളുടെ ബലമനുസരിച്ച് യോഗഫലത്തിനു ശക്തി കുറയുകയോ യോഗഫലം തന്നെ കേവലം ഇല്ലാതാവുകയോ ചെയ്യുമെന്നും പറയേണ്ടതാണ്.
