സുപ്തേ മുക്തകചേƒശുചൗ രുദതി വാ ഭഗ്നാനനേ മുണ്ഡിതേ
നഗ്നേ ഛിന്ദതി ഭിന്ദതി ദ്രവതി വാ വഹ്നൗ ഹവിർജ്ജൂഹ്വതി
ദൂതേ ഹസ്തപദാം ച ബന്ധനപരേ ദോഷ്ണാക്ഷിസംമർദനേ
ദീനേ കാഷ്ഠതൃണാദിമർദനപരേ ന സ്യാദ്വിചാരഃ ശുഭഃ
സാരം :-
പ്രഷ്ടാവോ പ്രഷ്ടാവിനാൽ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ദൂതനോ ആണല്ലോ ദൈവജ്ഞനോട് കാര്യം പറയുന്നത്. അപ്പോൾ ഉറക്കം തൂങ്ങുക, തലമുടി അഴിച്ചിടുക, അശുദ്ധികരമായ മറ്റേതെങ്കിലും പ്രവർത്തിക്കുക, കരയുക, തടഞ്ഞു തടഞ്ഞു നിൽക്കുക, ക്ഷൗരം ചെയ്യിക്കുക, വസ്ത്രം ധരിക്കാതിരിക്കുക, ഏതെങ്കിലും പദാർത്ഥങ്ങളെ രണ്ടായി മുറിക്കുക, കീറുക, ഓടുക, ഹോമപദാർത്ഥങ്ങളെകൊണ്ട് അഗ്നിയിൽ ഹോമം ചെയ്യുക, ചരടുകൊണ്ടോമറ്റോ കൈകാൽ ഇതുകളെ ബന്ധിക്കുക, കൈകൊണ്ട് കണ്ണുതിരുമ്മുക, വളരെ ക്ഷീണത വെളിപ്പെടുത്തുക, മരം, പുല്ല് മുതലായതിനെ ഇളക്കിമറിക്കുക, ഈ വക ചേഷ്ടകൾ ദോഷകരമാണെന്ന് പറയണം. എന്നാൽ പൃച്ഛാസമയം പ്രഷ്ടാവ് ഈ വിധം ചേഷ്ടകളോട് കൂടിയവനാണെങ്കിൽ അശുഭകരമെന്നാണല്ലോ ഈ പദ്യം കൊണ്ട് പറയപ്പെട്ടത്. " ദൈവജ്ഞേപിച പൃച്ഛകേനചശുഭോ " എന്നിങ്ങനെ മേൽപ്പറവാൻ ഭാവമുള്ളതുകൊണ്ട് പൃച്ഛാസമയം ഈവക ചേഷ്ടകൾ ദൈവജ്ഞനുണ്ടായിരുന്നാലും അശുഭമാണെന്ന് ഗ്രാഹ്യമാകുന്നു.
ജ്യോതിഷക്കാരൻ ഉറങ്ങുന്ന സമയം പൃച്ഛകൻ വന്നു ചോദിച്ചാൽ ദോഷമാകുന്നുവെന്നിങ്ങിനെയെല്ലാം കണ്ടുകൊൾക.