അന്തസ്സാരാന്‍ ജനയതി രവിര്‍ദുര്‍ഭഗാന്‍ സൂര്യസൂനുഃ
ക്ഷീരോപേതാംസ്തുഹിനകിരണഃ കണ്ടകാഢ്യാംശ്ച ഭൗമഃ
വാഗീശജ്ഞൗ സഫലവിഫലാന്‍ പുഷ്പവൃക്ഷാംശ്ചശുക്രഃ
സ്നിഗ്ദ്ധാനിന്ദുഃ കടുകവിടപാന്‍ ഭൂമിപുത്രശ്ച ഭൂയഃ
സാരം :-
ആദിത്യനെക്കൊണ്ട് ഉള്ളില്‍ കാതലുള്ള പ്ലാവ്, തേക്ക് മുതലായ വൃക്ഷങ്ങളേയും, ശനിയെക്കൊണ്ട് മനസ്സിനും കണ്ണിനും സുഖപ്രദമല്ലാത്ത പൊട്ടക്കാള, ചേര് മുതലായതിനേയും, ചന്ദ്രനെക്കൊണ്ട് പാല, കുങ്കുമം മുതലായ പാലുള്ള വൃക്ഷങ്ങളേയും, ചൊവ്വയെക്കൊണ്ട് മുരുക്ക്, പൂള മുതലായ മുള്ളുള്ളവയേയും, വ്യാഴത്തിനെക്കൊണ്ട് തെങ്ങ്, കവുങ്ങ് മുതലായ ഫലപ്രധാനവൃക്ഷങ്ങളേയും , ബുധനെക്കൊണ്ട് ഫലപ്രധാനമല്ലാത്ത പാതിരി, ചന്ദനം തുടങ്ങിയവയേയും, ശുക്രനെക്കൊണ്ട് ചമ്പകാദികളായ പുഷ്പപ്രധാന വൃക്ഷങ്ങളേയും, ആണ് പറയേണ്ടത്.
ഇതിനുപുറമേ ദേവതാരം മുതലായ സ്നിഗ്ദ്ധതയുള്ള വൃക്ഷങ്ങളെ ചന്ദ്രനെക്കൊണ്ടും, മുരിങ്ങ തുടങ്ങിയ എരിവുരസമുള്ള വൃക്ഷങ്ങളെ ചൊവ്വയെക്കൊണ്ടും വിചാരിയ്ക്കുകയും വേണം.
മുന്‍ശ്ലോകത്തിലെ ജലസ്ഥലാദി വിഭാഗങ്ങളേയും, ഇതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞ വൃക്ഷകാരകത്വാദികളേയും മറ്റും വിചാരിച്ച്, ലഗ്നാംശകാധിപനെക്കൊണ്ട് വൃക്ഷവിശേഷങ്ങളുടെ ഉത്ഭവം, സംഖ്യ മുതലായതിനേയും പറയേണ്ടതാണ്.
ലഗ്നാംശകാധിപന്‍ ഊര്‍ദ്ധ്വമുഖരാശിയിലാണ് നില്‍ക്കുന്നതെങ്കില്‍ വൃക്ഷം വളരെ ഉയരുന്ന ജാതിയില്‍ പെട്ടതാണെന്നും, തിര്യങ്മുഖത്തിലാണെങ്കില്‍ പടര്‍ച്ചയുള്ള ജാതിയില്‍പെട്ടതാണെന്നും, അധോമുഖരാശിയിലാണെങ്കില്‍ ഉയരം കുറഞ്ഞ ജാതിയില്‍ പെട്ടതാണെന്നും ഊഹിയ്ക്കാവുന്നതാണ്.
