പാപേക്ഷിതേ തുഹിനഗാവുദയേ കുജേƒസ്തേ
ത്യക്തോ വിനശ്യതി കുജാര്‍ക്കജയോസ്തഥായേ
സൗമ്യേƒഭിപശ്യതി തഥാവിധഹസ്തമേതി
സൗമ്യേതരേഷു പരഹസ്തഗതോപ്യനായുഃ
സാരം :-
1). പ്രസവകാലോദയലഗ്നത്തില്‍ ശനിസൂര്യന്മാരുടെ ദൃഷ്ടിയുള്ള ചന്ദ്രനും ഈ ലഗ്നാല്‍ എഴില്‍ കുജനും നില്‍ക്കുക; അല്ലെങ്കില്‍ 2). ലഗ്നത്തില്‍ പാപദൃഷ്ടിയോടുകൂടിയ ചന്ദ്രനും (ഇവിടെ പാപദൃഷ്ടിയ്ക്ക് ചന്ദ്രനില്‍ നിന്ന് ഏഴില്‍ സൂര്യന്‍ നില്‍ക്കുകതന്നെ വേണം) പതിനൊന്നാം ഭാവത്തില്‍ കുജമന്ദന്മാരും നില്‍ക്കുക; ഈ രണ്ടു യോഗത്തില്‍ ജനിച്ചാലും ശിശുവിനെ മാതാവ് ഉപേക്ഷിക്കുകയും ഉടനെ ശിശു മരിയ്ക്കുകയുംചെയ്യും. ഈ രണ്ടു യോഗങ്ങളിലും ലഗ്നത്തിനു ഏതെങ്കിലും ശുഭഗൃഹത്തിന്‍റെ ദൃഷ്ടിയുണ്ടെങ്കില്‍ ആ ശുഭന്‍റെ ജാതിയായ ഒരുവന്‍റെ കയ്യില്‍, ഉപേക്ഷിയ്ക്കപ്പെട്ട് ശിശു അകപ്പെടുന്നതാണ്. ദ്രഷ്ടാവായ ശുഭന്‍ അതിബലവാനാണെങ്കില്‍ ശിശു വളരെക്കാലം സസുഖം ജീവിച്ചിരിയ്ക്കയും ചെയ്യും. ലഗ്നത്തിലേയ്ക്ക് മൂന്ന് ശുഭന്മാരും നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ശിശു അത്യന്തം സുഖിയും ദീര്‍ഘായുഷ്മാനും ആയിരിയ്ക്കുമെന്നും, ക്രമേണ കുറഞ്ഞ് ഒരു ശുക്രന്‍ മാത്രമേ നോക്കുന്നുള്ളുവെങ്കില്‍ അല്പംമാത്രം സുഖമുള്ളവനും അല്പായുസ്സുമായിരിയ്ക്കുമെന്നും ചിലര്‍ക്ക് അഭിപ്രായമുണ്ട്. ലഗ്നത്തിലേയ്ക്ക് ശുഭദൃഷ്ടിയില്ലെങ്കിലും അതിനെ നോക്കുന്നവരായ ആദിത്യകുജമന്ദന്മാരില്‍ ബലവാന്‍റെ ജാതിയില്‍പ്പെട്ട ഒരുവന്‍റെ കയ്യില്‍ ശിശു അകപ്പെടാതിരിയ്ക്കയുമില്ല. പക്ഷേ ഉടനെ മരിയ്ക്കുകയും ചെയ്യും.
