ഈ വാദഗതി വേദാന്തതത്വം ശരിയായി മനസിലാക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ്. ഭഗവദ്ഗീത രണ്ടാമധ്യായം വായിച്ചാൽത്തന്നെ ഇതിന് ഉത്തരം വ്യക്തമായി കിട്ടും. ജീവൻ ദേഹത്തെ സ്വീകരിയ്ക്കുകയാണ് അല്ലാതെ ദേഹം ജീവനെ സ്വീകരിക്കുകയല്ല. ജീവൻ അവധ്യനും അദാഹ്യനും നിത്യനും നിരാമയനുമൊക്കെയാണ്. നിത്യനായ ജീവൻ അനിത്യമായ ദേഹത്തെ സ്വീകരിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതിനാൽ ദേഹം നശിച്ചാലും ജീവൻ നിലനിൽക്കുന്നു. ഈ ജീവനാകട്ടെ ജന്മാന്തരങ്ങളിൽ പുതിയ പുതിയ ദേഹങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. മനുഷ്യൻ പഴയ വസ്ത്രങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നതുപോലെയാണിത്. അതിനാൽ ദേവകാര്യത്തിനുവേണ്ടി നടത്തുന്ന മൃഗബലി ആ ജീവചൈതന്യത്തെ ദേവചൈതന്യത്തിലേയ്ക്ക് ലയിപ്പിക്കുവാൻ വേണ്ടിയാണ്. ശ്രീരാമന്റെയും ശ്രീകൃഷ്ണന്റെയും ആയുധമേറ്റ് മരണപ്പെട്ട രാക്ഷസന്മാർക്കുപോലും സദ്ഗതി കിട്ടിയതായി പറയപ്പെടുന്നു. അതേപോലെ ദേവസന്നിധിയിൽ ബലിയർപ്പിയ്ക്കപ്പെട്ട മൃഗത്തിന് സദ്ഗതി കിട്ടുമെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ.
. . ഹരിശ്രീ ഗണപതയെ നമഃ അവിഘ്നമസ്തു ശ്രീ ഗുരുഭ്യോ നമഃ നവഗ്രഹേഭ്യോ നമഃ . .
