ശ്രീരാമകൃഷ്ണപരമഹംസരുടെ ഉപദേശത്തിലെ ഒരുപ്രധാന ഘടകമിതാണ്. ഈശ്വരനാമം ജപിക്കുമ്പോൾ സത്യസന്ധത പുലർത്തണം. എത്ര ആയിരം നാമം ജപിച്ചു എന്നതോ എത്രനേരം ധ്യാനിച്ചു എന്നതോ അല്ല പ്രധാനം. ചിലർ സസ്യാഹാരം മാത്രം കഴിച്ച് ഒറ്റമുണ്ടുടുത്തും മറ്റും കഠിനസാധനകൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നു. ഉദ്ദേശ്യശുദ്ധിയില്ലെങ്കിൽ ഇതൊക്കെ തീരെ നിസ്സാരങ്ങളാണ്. നമുക്ക് ഈശ്വരനെ ഹൃദയംഗമമായി സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്നതാണ് പ്രധാനം. അങ്ങനെയുള്ള ഈശ്വരനെപ്രേമത്തിലൂടെ ലോകത്തിലെ മറ്റെല്ലാ ആകർഷണങ്ങളും സ്വയം നിസ്സാരങ്ങളായിത്തീരുന്നു. ഇക്കാര്യം എപ്പോഴും മനസ്സിലുണ്ടായിരിക്കണം.
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം ഇങ്ങനെ പറയുന്നു. "ഈശ്വരനോടുള്ള യഥാർത്ഥപ്രേമം ലോകത്തിലെ മറ്റെല്ലാ ആകർഷണങ്ങളെയും കുറച്ചുകൊണ്ടുവരുന്നു." ഈ നിലവാരം വെച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ നാം ആദ്ധ്യാത്മികമാർഗ്ഗത്തിൽ സഞ്ചരിക്കണം. ഈശ്വരനാമം ഉച്ചരിക്കുമ്പോൾ ഒരാൾക്ക് ചിലപ്പോൾ ബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ജീവിതം മുഴുവനും ഒരു സ്ഥലത്തിരുന്നു മറ്റൊരുവൻ ധ്യാനിക്കുന്നു. വേറൊരാൾ ലക്ഷക്കണക്കിന് ഈശ്വരനാമം ഉരുവിടുന്നു. ഒരിടത്തുനിന്നു മറ്റൊരിടത്തേക്കു തീർത്ഥയാത്ര പോകുന്നു. ഇവയ്ക്കൊന്നും തന്നെ പ്രസക്തിയില്ല. ഹൃദയത്തിൽ ഈശ്വരന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം എപ്പോഴും അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്നതാണ് പ്രധാനം. ആ ഹൃദയത്തിൽ മറ്റൊന്നിനും സ്ഥാനമുണ്ടാവില്ല. മറ്റൊരാൾക്കും സ്ഥാനമുണ്ടാവില്ല. എന്തിനധികം, മറ്റൊരു ചിന്തയ്ക്കുപോലും അവിടെ ഇടം ലഭിക്കുകയില്ല. നാം നമ്മുടെ സ്നേഹവും ആദരവും -പൂർണ്ണമായും അദ്ദേഹത്തിനു നൽകണം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാദത്തിൽ നമ്മൾ പൂർണ്ണമായും ആത്മസമർപ്പണം ചെയ്യണം. ശ്രീരാമകൃഷ്ണദേവന്റെ ഉപദേശങ്ങളുടെ സാരമിതാണ്.
ഹൃദയംഗമമായി ഈശ്വരനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ നമുക്കദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും ദർശിക്കാൻ സാധിക്കും. ഈ ഒരൊറ്റ ആദർശത്തെ മുറുകെ പിടിച്ചു ജീവിതം നയിക്കാൻ നമുക്ക് സാധിക്കട്ടെ എന്നു ഞാൻ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രാർത്ഥിക്കുകയാണ്. ഈ ആദർശം പ്രപഞ്ചത്തിലെ മറ്റെല്ലാം നിസ്സാരമായി കാണത്തക്കവിധം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിനു പ്രചോദനം നൽകട്ടെ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹംകൊണ്ട് എല്ലാം സാധിക്കും. നമ്മളിലെല്ലാം അത്തരം ഗാഢമായ ഈശ്വരപ്രേമം ഉണ്ടാവാൻ ഞാൻ ശ്രീരാമകൃഷ്ണദേവനോടു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.
