ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലെ ദേവബിംബത്തില്‍ നോക്കിനിന്ന് പ്രാര്‍ഥിച്ചാല്‍ മനസ്സിലെ ഭാരമെല്ലാം ഇറക്കിവെച്ച പ്രതീതിയാണ് ഭക്തനുണ്ടാവുക.
ആധുനികത, ഏറെ ക്ഷേത്രങ്ങളിലുമെത്തിയിട്ടും വൈദ്യുതിദീപങ്ങള്‍ സാധാരണ കേരളത്തിലെ ഒരു ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലും കടത്തി വിട്ടിട്ടില്ല. മറിച്ച് എവിടെയെങ്കിലും അങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ യുക്തിയേയും ശാസ്ത്രത്തേയും മറികടക്കലാണ് അതുവഴി ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
അപ്പോഴാണ്‌ ഒരു ചോദ്യം ഉയര്‍ന്നു വരുന്നത്. ശ്രീകോവിലിനുള്ളില്‍ നല്ല വെളിച്ചം കടത്തിവിട്ടാല്‍ എന്ത് യുക്തിയും ശാസ്ത്രവുമാണ് തകരുന്നതെന്ന്.
പ്രജ്ഞാനമാകുന്ന ബ്രഹ്മ (ബോധം) ത്തെ മനുഷ്യന്‍ തന്റെ കര്‍മ്മവാസനകളാകുന്ന താമസ്സിനാലാണ് മറക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ക്ഷേത്രത്തെ ശരീരത്തിന്റെ പ്രതീകമായി സങ്കല്‍പ്പിക്കുന്നതിനാല്‍ അവിടുത്തെ ദേവന്‍ ഈ അന്ധകാരത്തിനാല്‍ വലയം ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്.
അതിനാല്‍ ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലിരിക്കുന്ന ദേവവിഗ്രഹത്തെ എണ്ണയൊഴിച്ച് വിളക്കുകള്‍ കത്തിച്ച് പ്രകാശിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്. അതുപോലെ മനുഷ്യനും തന്റെയുള്ളില്‍ നിലനില്‍ക്കുന്ന അപൂര്‍ണ്ണജ്ഞാനത്തെ മാറ്റി ആത്മസ്വരൂപത്തെ പ്രകാശമാനമാക്കി മാറ്റേണ്ടതാണ് എന്നതാണ് ദീപം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ട് അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത്.
അമിതമായ പ്രകാശം നമ്മുടെ കണ്ണിലെ റെറ്റിനയ്ക്ക് അനാരോഗ്യം പ്രദാനം ചെയ്യുമ്പോള്‍ ശാന്തതയോടെയുള്ള പ്രകാശരശ്മികള്‍ ഗുണകരമാണെന്ന് ശാസ്ത്രം സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതില്‍ നിന്നും ശ്രീക്കോവിലിനുള്ളിലെ വിളക്കുകളില്‍ പ്രതിഫലിക്കുന്ന ശാന്തത മനസ്സിനും ഒപ്പം ശരീരത്തിനും ഗുണം ചെയ്യുന്നുവെന്ന് സാരം.
